Romancı-İpek S. Burnett

Romancı

İpek S. Burnett

YKY

272 sayfa

"Saf olmalı aşk, çocuksu. İnsanın ruhuna dokunmalı. Adamı daha iyi bir insan yapmalı. Adama baharı yaşatmalı, içine baharı getirmeli. Teselli etmeli. Bizim çevremizde, bu devirde aşk dediğimiz çok dolambaçlı bir oyun, sanki gurur oyunu. Sürekli bir hesaplaşma. Herkes birbirini deniyor. Bencillikler. Kıskançlıklar. Ardı arkası gelmeyen yalanlar."

"Ölüm hayatın kaçınılmaz sonu, ölümsüz hayat olmuyor. Her an onunla burun buruna, aldığımız her nefesin sonunda bir tehdit gibi bekliyor bizi aslında, ama farkında değiliz. Belki cahillik bizimki, belki de korkaklık."

"İtiraf edemezsin kalbinin tüm ümitlerini, tüm efkarını böyle bir anda. Sonra da hiç olmamış gibi davranamazsın. Vazgeçemezsin ağzından, kaleminden dökülen sözlerden. Hile bu. Yalan bu. Böyle yaşanmaz ki hayat dediğin. Kendine sadık kalmalı insan. Kendi doğrularına sadık. En önemlisi o."

"İyi yazarlar böyle oluyor işte. Adamlar adam olmasına, elleri nasırlı, sesleri tok. Ama farklı bir şey var bu sanatçı takımında. Bir yanları kadın, bir yanları adam, bir yanları çocuk, bir yanları baba. Gözlerini kapayıp bir yerlere gidiveriyorlar. Bambaşka bir dünya. Sonra kalemi alıp o dünyayı öyle bir yazıyorlar ki. Her rengi, her tadı, her duyguyu. Sen de okuyunca ta içlerine girivermiş gibi oluyorsun. O kadını, adamı, çocuğu, babayı tanıyorsun. Sonra bir bakıyorsun kendi içinde de aynı kadın, aynı adam, aynı çocuk yaşıyor."

"Pişmanlık kötü bir his. Kimseye de faydası yok. Kendine acıyorsun o kadar."